นายวิชัยได้เชิญคุณแม่ของเขา
มาทานอาหารเย็นที่อาพาร์ตเมนที่เขาอยู่
คุณแม่ก็อดที่จะเหลียวมองสาวสวยซึ่งเป็นรูมเมต
(roommate = เพื่อนร่วมอาพาร์ตเมน) ของลูกชายไม่ได้
คุณแม่อดสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างลูกชายกับสาวสวย
ซึ่งเป็นรูมแมนคนนี้ไม่ได้
สิ่งนี้ยิ่งทำให้เธออยากรู้อยากเห็นมากขึ้น
ในช่วงที่กำลังรับประทานอาหารเย็นนั้น
คุณแม่สังเกตุเห็นสายตาที่มองกันของคนทั้งคู่
ทันใดนั้นเจ้าลูกชายก็บอกว่า
" ผมรู้นะว่าคุณแม่กำลังคิดอะไรอยู่ "
วิชัยหยุดพักครู่นึงยิ้มพร้อมกับกล่าวว่า
"ผมยืนยันได้อย่างแน่นอนว่าผมกับลินดานั้นเป็นแค่รูมเมต"
สัปดาห์ต่อมา ลินดา บอกกับวิชัยว่า
"ตั้งแต่คุณแม่คุณมาทานอาหารเย็นเมื่อวันก่อน
ฉันก็หาตะกวักทับพีที่แสนสวยของฉันไม่เจอ"
ลินดาพูดต่อว่า
“ฉันไม่คิดว่าคุณแม่ของคุณเอามันไปหรอกนะคะ หรือว่าคุณว่าไงคะ”
วิชัยตอบ
“ผมสงสัยนะ แต่ยังไงผมจะเขียนจดหมายไปถามคุณแม่ดูนะครับ”
วิชัยหาเวลาว่าง นั่งลงแล้วเริ่มเขียนจดหมาย
.........................................................
เรียน คุณแม่สุดที่รัก
เรียน คุณแม่สุดที่รัก
ผมไม่ได้ว่า ว่าคุณแม่เอาตะกวักทับพีไปจากบ้านผม
แต่ผมก็ไม่ได้ว่า ว่าคุณแม่ไม่ได้เอามันไป
แต่ความจริงมีอยู่ว่าตะกวักอันหนึ่งหายไป
ตั้งแต่วันที่คุณแม่มาทานข้าวเย็นที่บ้านของผม
ขอแสดงความนับถือ วิชัย
............................................
หลายวันต่อมา
วิชัยก็ได้รับจดหมายตอบจากคุณแม่ของเขา
ซึ่งเขียนว่า
...............................................
ถึงลูกชายสุดที่รักของแม่
แม่ไม่ได้พูดว่าลูกมีอะไรกับลินดา
แต่แม่ก็ไม่ได้พูดว่าลูกไม่ได้มีอะไรกับลินดา
แต่ความจริงมีอยู่ว่า ถ้าลินดานอนที่ห้องของเธอเอง
เธอคงจะเจอเจ้าตะกวักทับพีไปตั้งนานแล้ว
รักมาก แม่
.................................................
หลังจากอ่านเรื่องนี้แล้วคุณคิดว่าไง
หลังจากอ่านเรื่องนี้แล้วคุณคิดว่าไง
ถ้ายังไม่เข้าใจอธิบายได้ว่า
เพราะว่าเจ้าทับพีอยู่บนเตียงนอน
หรือใต้ผ้าห่มของลินดานั่นเองแหละ
เป็นไงล่ะที่เด็ดคุณแม่...เจ๋ง..จริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น