บทลงโทษด้วย..ความรัก

ยังทอนไม่หมด

เรื่องมีอยู่ว่า....

เจ้าเด็กชายตัวน้อยเข้าไปหาแม่และส่งกระดาษให้

หลังจากแม่เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนเล้วแม่ก็ก้มลงอ่าน...

.......................................................

ค่าตัดหญ้า 5 บาท ค่าทำความสะอาดห้องผม 1 บาท

ค่าไปซื้อของให้แม่ 2.5 บาท ค่าดูแลน้อง 2.5 บาท

ค่าเอาขยะไปทิ้ง 1 บาท ค่าได้คะแนนดี 5 บาท

ค่ากวาดสนาม 2 บาท รวมยอดค้างชำระ 19 บาท

........................................................

เธอผู้เป็นแม่หยิบปากกาพลิกด้านหลังกระดาษแล้วเขียนว่า

เก้าเดือนที่แม่อุ้มท้อง แม่ไม่คิดเงิน

เวลาแม่พยาบาลลูกและสวดมนต์ให้ลูก แม่ไม่คิดเงิน

ค่าที่ลูกทำให้แม่เสียน้ำตา แม่ไม่คิดเงิน

ของเล่น อาหาร เสื้อผ้า พาไปเที่ยว แม่ไม่คิดเงิน

แม้แต่เช็ดน้ำมูกให้ แม่ไม่คิดเงินหรอกจ๊ะลูก

............................................................

เมื่อลูกชายตัวน้อยได้อ่านสิ่งที่แม่เขียน น้ำตาหยดโต

ก็ไหลออกมา

เขาสบตาแม่และพูดว่า....

แม่ครับ ผมรักแม่จริง ๆ นะครับ

แล้วเขาก็เอาปากกาเขียนตัวโต ๆ ว่า " จ่ายหมดแล้ว "

แม่จ่ายหมดแล้ว แต่ลูกยังทอนไม่หมด.......

การเดินทางของความรัก

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....

มีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมด

อาศัยอยู่ด้วยกัน ทั้งความสุข ความเศร้า

และความรู้และอื่นๆ รวมทั้งความรัก

............................................

วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า

" เกาะกำลังจะจม "

ดังนั้นทั้งหมดจึงเตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ

ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ

ความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้าย

เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้ว

ความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ

ความรวยแล่นเรือผ่าน ความรวยตอบว่า...

“ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้เพราะเรือฉันน่ะ

เต็มไปด้วยทองและเงินแล้วมันไม่มีที่ให้คุณ”

ความรักจึงตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัว

ซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม

“ความเห็นแก่ตัวช่วยฉันด้วย”

“ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอกความรัก

คุณน่ะเปียกอาจจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย”

ความเศร้าได้พายเรือผ่านมา

ความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก

ความเศร้าตอบว่า “โอ้ความรักฉันกำลังเศร้ามากเลย

ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ”

ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน

แต่เขาไม่ได้ยินแม้เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือ

ของความรัก เพราะมัวแต่กำลังสุข

ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

“มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง”

ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมาก

จนลืมถามชื่อว่าใครเป็นผู้ใจดีคนนั้น

เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดิน คนแก่ก็จากไปตามทางของเขา

ความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อคนที่ช่วยเหลือเขา

ความรักจึงถามความรู้และคนอื่นๆ

“ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน”

ความรู้ตอบว่า “เวลา”

ความรัก “แต่ทำไมเวลาจึงช่วยฉันล่ะ ?”

ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง

แล้วตอบความรักว่า

“ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้น

ที่เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหนน่ะสิ"

สามสิ่งในชีวิต

บทกรวดน้ำ

ธรณีนี่นี้..........เป็นพยาน

อันตัวลูกได้ทำทาน..........เสร็จแล้ว

จึงยืมถังท่านสมภารมากรวด...........น้ำเฮย

คนอื่นใช้ขวดและแก้ว..........ลูกว่า เล็กไป

เพราะสิ่งหวังในใจลูก..........มากมี

ขึ้นศกใหม่ทั้งที..........ต้องเริ่ด

จะขอเผื่อสามีและบุตร..........ด้วยแฮ

ชวนมาวัดทำเชิ่ด..........ทั้งลูก และผัว

หากชาติหน้าเกิดอีก..........ฉันใด

ขอเกิดประเทศไทย..........นะแม่

เกิดต่างแดนคงทำใจ..........ลำบาก

ภาษาอังกฤษฉันแย่..........แต่เล็กจนโต

ขอให้สวยสุดหล้า..........ปฐพี

ได้ประกวดบนเวที..........หมู่บ้าน

มีสติปัญญาดี..........มิโง่

ให้โลกสะเทือนสะท้าน..........นี่แหละ หญิงไทย

ขอผัวที่ดีเก่ง..........และรวย

ผัวกระบักกระบวย..........ขอเว้น

มีผัวผิดคิดจนงงงวย...........ผัวเหี่ยว

ได้ดั่งใจลูกจะเซ่น..........ด้วยกิ๊กหนึ่งคน

ถ้ามีลูกขอลูกอย่า..........ทิ้งฉัน

เวลาแก่ตัวมัน..........ลำบากเน้อ

เลี้ยงโตแล้วทิ้งกัน..........หนีหมด

ปล่อยแม่คิดถึงเก้อ..........นี่หรือลูกเรา

ขอตัดเวรกับเจ้าหนี้..........ทั้งปวง

ชาตินี้ไม่มีดวง..........จ่ายให้

จงอย่าเสียเวลาทวง..........วานบอก ทีแม่

ชาติหน้าอาจจ่ายได้..........ถ้าผัวฉันรวย

ขอมากไป? หรือแค่...........ชิวชิว?

แต่ตอนนี้ลูกเป็นตะคริว..........ช่วยด้วย!!!!!

ค้างคาว 3 ตัว

ค้างคาวสามตัวอยู่ในถ้ำเล็กๆ แห่งหนึ่ง

ละแวกนั้นมีการแย่งชิงที่อยู่กันมาก

ดังนั้นพวกมันจึงตกลงกันว่าจะผลัดกันออกไปหากินที่ละตัว

ตัวละ 3 ชั่วโมง อีก 2 ตัวจะต้องอยู่เฝ้าถ้ำ

ค่ำวันหนึ่ง ค้างคาวตัวที่หนึ่งบินออกไปหากินก่อน

แต่มันไปเกินเวลาที่กำหนดไว้ร่วมชั่วโมงกว่าจะกลับ

มันได้กินแค่นิดเดียว

ดูปากแล้วไม่มีรอยเลือดติดมาเลยคาดว่าคงกินผลไม้มา

แล้วค้างคาวตัวที่สองก็ออกไป

มันออกไปนานเกินกำหนดถึง 2 ชั่วโมงกว่าจะกลับ

แต่มันก็ได้กินไม่มากไปกว่าตัวที่หนึ่งเท่าใดนัก...

ค้างคาวตัวที่สามต่อว่า "ไปยังไงวะ ข้ารอตั้งนาน ตาลายหมดเลย"

พูดจบมันบินออกไปทันทีด้วยความโมโห

..... ผ่านไป 5 นาที .......

ค้างคาวตัวที่ 3 ก็กลับเข้ามา

มันเอามือเช็ดเลือดสดๆ ที่ปาก

ท่าทางคงจะอร่อยน่าดู ค้างคาวอีก 2 ตัว สงสัยยิ่งนัก

ว่าเพื่อนไปดูดเลือดสดๆใกล้ๆ ได้จากไหน???

ตัวที่1 "แกไปหากินยังไงวะถึงได้เร็วขนาดนั้นแถมมีเลือดกินด้วย"

ตัวที่3 "พวกแกเห็นตันไม้ใหญ่หน้าถ้ำไหมวะ" ตัวที่สามย้อนถาม

ตัวที่1" เห็น "

ตัวที่2 "เห็น"

ตัวที่3 "เออ...? ข้าไม่เห็น ?? !! ??? !!

จดหมายจากเมียเช่า (คิดได้เนอะ^^)

เพลง จดหมายจากเมียเช่า

I เขียน letter ถึงเธอ dear John

เขียนในแฟลตที่ you เคยนอนจังหวัดอุดร ประเทศ Thailand

I broken heart you must understand

John จ๋า John dollar ขาดแคลน

เมีย second hand ของ you ยังคอย

You ทิ้งเมียเช่า หิ้วกระเป๋า go home

ทิ้งรอยจูบลูบโลมจน shape I โทรมเพราะ you enjoy

Forget your wife กลับไปอยู่ Illinoil

I เสียใจจนเป็น Typhoid เอา Tiger Oil มาทากันตาย

*โศกเศร้ากว่า sad movieOh John you make me cry

I lonely เสียจนผอมผ่าย

อยากตาย why you ทิ้ง me.

**รอยน้ำตาหยด ที่รดบนลายเซ็นหาซองใส่

จ่าหน้าไม่เป็นโธ่ เวร เอ๋ย เวร who ช่วยเขียนที

***ฉีกทิ้ง letter หันไปเจอ DDT

Good bye สวัสดีGo meet กับ me ที่เมือง the end

ซ้ำ (*),(**),(***)

ตุ๊กตาไหมพรม

มีชาย-หญิงคู่นึงแต่งงานอยู่ด้วยกัน


กระทั่งถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรกันเลยเชียวหล่ะ


ฝ่ายหญิงมีกล่องเก็บของอยู่ใบหนึ่งวางในตู้เสื้อผ้า


และกำชับแกมขอร้องสามีว่าอย่าได้เปิดดูหรือถามใดใดทั้งสิ้น


ฝ่ายสามีก้อช่างน่ารักเสียเหลือเกิน


ไม่เคยปริปากถามเรื่องกล่องใบนั้นอีกเลย


วันเวลาผ่านไปหลายสิบปี


อยู่มาวันหนึ่งฝ่ายหญิงป่วยมาก


หมอลงความเห็นว่าเธอคงจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกไม่นาน


เธอจึงวานให้สามีช่วยไปหยิบกล่องใบนั้นจากตู้เสื้อผ้า


หลังจากที่ฝ่ายชายกลับมาพร้อมกับยื่นกล่องให้เธอ


เธอเปิดฝากล่องขึ้นมาพบว่ามี ตุ๊กตาถักไหมพรม


กับเงินอีกจำนวนหนึ่งบรรจุอยู่ข้างใน


ฝ่ายหญิงเริ่มเอ่ย


ในวันแต่งงานของเรา คุณย่าของฉันได้ให้บทเรียนสอนใจ


ท่านว่าครอบครัวสมรสเป็นเรื่องละเอียดอ่อน


หนักนิดเบาหน่อยต้องให้อภัยและอดทนให้เกียรติซึ่งกันและกัน


ไว้เนื้อเชื่อใจ มีความรักให้แก่กัน


และที่สำคัญคือมีความเข้าใจกัน


เธอหยุดพูด


พร้อมกับยื่นมืออันแทบจะไร้เรี่ยวแรงลูบตุ๊กตาไหมพรมไปมา


"คุณย่าได้แนะเคล็ดลับให้ว่า เมื่อใดที่ความรู้สึกไม่พอใจเกิดขึ้น


หรือรู้สึกโกรธมากๆ ขึ้นมา


ให้ถักตุ๊กตาไหมพรมเก็บไว้ 1 ตัวเสมอ"


ฝ่ายชายเหลือบมองเข้าไปในกล่อง มีตุ๊กตาไหมพรม 2 ตัววางอยู่


เขาเบือนหน้าไปอีกทาง เพื่อหลบหยดน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ


เขารู้สึกซาบซึ้งน้ำใจของภรรยามีต่อเขาเป็นยิ่งนัก


ชีวิตสมรสที่ยาวนานกว่า 50 ปี


มีตุ๊กตาไหมพรมเพียง 2 ตัว เท่านั้น


แทนจำนวนครั้งที่ภรรยาได้โกรธเคืองเขา


หลังจากปาดคราบน้ำตาแล้ว เขาหันกลับมา


ฝ่ายภรรยาพูดต่อ " เธอคงแปลกใจกับเงินก้อนนี้สินะ"


ฝ่ายหญิงหยิบมันขึ้นมา แล้วพูดต่อว่า


"มันเป็นเงินที่ได้มาจากการทยอยขายตุ๊กตาไป ทีละตัวๆ ค่ะ"

คิดถึง

คำว่า " FAMILY "

ฉันเดินชนคนแปลกหน้า

ฉันเอ่ยขอโทษไม่ตั้งใจ

เขาตอบกลับ "ขออภัย ผมเองไม่ทันเห็นคุณ"

เราต่างสุภาพ ถ้อยทีถ้อยอาศัยแสดงน้ำใจ

แม้ไม่รู้จักกัน

......................................................

แต่ที่บ้านเย็นวันนั้น ฉันทำอาหารอยู่ในครัว

ลูกสาวตัวน้อยแอบมายืนข้างหลัง

ไม่ทันระวังฉันหันกลับมาชนเธอล้มลง

"อย่ามายืนเกะกะ" ฉันดุใส่

ลูกสาวเดินจากไป หัวใจเธอปวดร้าว

คืนนั้น....ฉันได้ยินเสียงกระซิบจากเบื้องลึกของหัวใจ

กับคนแปลกหน้าเจ้าสุภาพได้

กับลูกรักชิดใกล้ ทำไมทำได้ลงคอ

ดูที่พื้นครัวสิ...

ดอกไม้หลากสีที่ลูกอุตส่าห์เก็บมา

หวังให้เจ้าแปลกใจตกเกลื่อนอยู่ทั่วไป

น้ำตาเธอใหลเหตุใดไม่แลเห็น

ฉันเพิ่งรู้ตัว เลยค่อยๆ ย่องเข้าไปนั่งคุกเข่าข้างเตียงลูก

" ตื่นเถิดคนดีดอกไม้นี่ลูกเก็บมาให้แม่หรือ "

ลูกตอบ " ใช่ค่ะ หนูเห็นดอกไม้บาน สวยงามเหมือนคุณแม่

รู้ว่าคุณแม่ต้องชอบโดยเฉพาะดอกสีน้ำเงิน"

ฉันตื้นตันใจนัก

"ลูกรัก แม่ขอโทษจริงๆ ที่เอ็ดหนู"

"แม่จ๋า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูรักแม่ "

"แม่ก็รักลูก แม่ชอบดอกไม้ของหนูมาก โดยเฉพาะสีน้ำเงินจ้ะ"

.................................................................

หากเราตายจากไปในวันพรุ่งนี้

อีกไม่กี่วันนายจ้างก็หาคนใหม่มาทำแทนได้

แต่ครอบครัวที่อยู่ข้างหลังอาจโศกเศร้าไปชั่วชีวิต

ลองคิดดูว่าคุ้มไหมหากเราจะทุ่มเทตัวเองให้กับงานมากกว่าครอบครัว

รู้ไหมคำว่าFAMILY

ย่อมาจาก

FATHER AND MOTHER

I

LOVE

YOU.

ให้เวลากับพ่อ-แม่ของคุณมากขึ้น

รู้จักแบ่งเวลาให้กับงานและคนที่บ้านให้สมดุลกัน

หากมีใครมาบอกให้จัดความสำคัญเสียใหม่

จงย้อนถามกลับไปว่าครอบครัวสำคัญน้อยกว่าหรือไร?

ขอเวลาแค่...1 นาที

มีชายหนุ่มไฟแรงที่มุมานะทำงานอย่างมุ่งมั่น

เขามีความฝันจะสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์กับแฟนสาว

เธอจะมารอที่หน้าประตูบ้านของเขา

หลังจากที่เขาเลิกงาน

เขาพบเธอ...ก็ยิ้มแย้ม...ยินดีต้อนรับ...สนทนากัน...แล้วเธอก็กลับไป

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

วันนี้เขากลับถึงบ้าน ช้ากว่าปกติมาก

แต่แปลกที่ยังเห็นเธอยืนรอที่หน้าบ้านเขา....เช่นทุกวัน

“โทษทีนะที่รัก วันนี้มีงานด่วน เลยกลับมาช้าไปหน่อย”

เธอยังยิ้มให้เขา

“คุณทำงานจนมีรถ มีบ้านอย่างที่ตั้งใจ

แล้วทำไมยังทำงานหนักอีกล่ะ?”

“ผมอยากมีบ้านที่มีบริเวณมากกว่านี้

มีรถที่ดูโอ่อ่ามากกว่านี้เพื่อคุณนะจ๊ะ"

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

........ เวลาผ่านไป 1 ปี ..........

หญิงสาวมาหาเขาบ้าง ไม่มาบ้าง

แต่เขาไม่มีเวลามาใส่ใจกับเรื่องอย่างนี้

วันหนึ่งเธอเอ่ยถามเขา

“คุณมีเงินมากพอจะซื้อบ้านหลังใหญ่รึยัง?”

ขอเวลาอีกสักหน่อย

"ผมอยากซื้อแหวนวงใหม่ มาเปลี่ยนให้คุณด้วย”

เขาจุมพิตมือที่สวมแหวนทองวงเล็กเบาๆ

“ฉันบอกหรือว่า ฉันอยากได้แหวนวงใหม่?”

“ผมอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดเสมอ..ที่รัก”

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

.............. 3 เดือนผ่านไป ............

ที่เขาไม่เห็นเธอที่หน้าประตูบ้าน

เขาลางาน 1 วันเพื่อไปตามหาเธอ

เขาขับรถคันหรู ผ่านเส้นทางที่ขรุขระ อย่างยากลำบาก

"เธอต้องใช้ทางเส้นนี้มาหาเราทุกวันเหรอเนี่ย?" เขารำพึง

เมื่อมาถึง แม่ของเธอออกมาต้อนรับและมอบกล่องไม้ใบหนึ่งให้เขา

และบอกเส้นทางที่เป็นสถานที่

ที่เธออยู่ ที่ซึ่งเขาจะพบเธอได้

เนินเขาเล็ก ๆ รายล้อมไปด้วยดอกไม้

มีแท่นหินสลักชื่อหญิงสาว ตั้งอยู่กลางเนิน

น้ำตาของลูกผู้ชายไหลรินออกมา

มือสั่นเทาของเขา เปิดกล่องไม้อย่างช้า ๆ

ข้างในกล่องอัดแน่นไปด้วยกระดาษแผ่นเล็ก ๆ

เขาเริ่มอ่านข้อความ..ทีละใบ...ทีละใบ....

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

“วันนี้คุณกลับมาช้า ฉันรอ 2 ชั่วโมง ไม่เป็นไร.....ฉันรักคุณ”

“วันนี้ฝนตก ฉันยังรอ แต่ไม่เจอคุณ ไม่เป็นไร....แต่ฉันยังรักคุณ”

“ฉันเริ่มป่วย จนไปหาคุณไม่ได้ คุณคงไม่ทันได้สังเกต

ไม่เป็นไร..แต่ฉันยังรักคุณ"

“วันนี้ คุณบอกจะเปลี่ยนแหวนวงใหม่

คุณคงลืมว่า....ฉันตอบตกลงจะแต่งงานกับคุณ

เพราะแหวนวงนี้แต่ไม่เป็นไร.....ฉันยังรักคุณ”

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

ชายหนุ่มได้เรียนรู้แล้วว่า.......

บางทีสิ่งที่เขาไขว่คว้ามาตลอดชีวิต

อาจเทียบไม่ได้กับสิ่งเล็กน้อยที่เขาเคยได้รับ

จนเป็นเรื่องปกติของทุกวัน

รถคันหรูแล่นไกลออกไป

เหลือไว้เพียงกล่องแหวนเพชร ราคาแพง

หน้าหลุมศพที่ดูไม่เหลือค่าอะไรสำหรับเขา..อีกต่อไป

............................................................................

"ผมมีบ้านหลังใหญ่..แต่คงกว้างไปสำหรับการที่จะต้องอยู่คนเดียว"

"ผมมีรถราคาแพงแต่ไม่รู้จะขับไปรับใครให้มานั่งเคียงคู่....

เพื่อไปที่ไหนๆ ด้วยกัน"

"ผมมีเวลาอยู่กับงานครึ่งชีวิต แต่ไม่เคยมีเวลาที่จะได้อยู่กับคนที่..ผมรัก"

"ตอนนี้ผมมีเงินมากมายแต่ไม่อาจซื้อเวลาเพียง 1 นาที "

ที่จะบอกว่า " รักเธอ"

"ผมมีทุกอย่างเพียบพร้อมตามที่ผมฝัน

แต่ขาดส่วนที่สำคัญที่สุด ที่อยากให้ย้อนกลับมา"

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

ลองก้าวออกจากโต๊ะทำงานก่อนตะวันจะตกดิน

สักวันสองวันต่อสัปดาห์

หันกลับไปเอาใจใส่คนที่รักเราบ้าง

อาจจะไม่ใช่แค่แฟนหรือคนรัก

บางที พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ก็เฝ้ารอ

1 นาที..จากเราเหมือนกัน

อย่างน้อยเราก็ยังมีเวลาเหลือมากกว่า 1 นาที

ที่บางคนโหยหา...

อย่าปล่อยให้อะไรๆ มันสายเกินไป

ชีวิตคน...ถึงมันจะไม่สั้นนัก...

แต่มันก็ใช่ว่าจะยาวนานตลอดไป

เงินทองที่มากมายจากการทำงานหักโหม

บางทีอาจได้คืนกลับมาเพียงแค่โลงราคาแพง

จากน้ำพักน้ำแรงในครึ่งชีวืตที่ผ่านมา

........................................

อ่านจบแล้วถ้าคิดได้เย็นนี้ก็

Shut Down แล้วกลับบ้านนะคะ

สวัสดีความรัก

เลขา : "ท่านคะ...มีคนจะขอเรียนสายท่านค่ะ"

ผู้จัดการ : "ใครครับ"

เลขา : "เขาบอกว่าชื่อ ความรัก ค่ะ"

ผู้จัดการ : "อืมม.. บอกเค้าว่าผมงานยุ่งมาก"

................เวลาผ่านไป................

เลขา : "ท่านค่ะ ความรัก ยังงรอสายท่านอยู่ค่ะ"

ผู้จัดการ : "อือ...บอกไปว่าผมไม่สะดวกรับสายนะ"

................. ผ่านไป ................

เลขา : "ท่านคะ"

ผู้จัดการ : "คุณ...ความรัก อีกเเล้วใช่ไหมครับ บอกว่าผมงานยุ่ง ไว้ผมจะ...

เลขา : "ไม่ใช่ค่ะ! มีคนจะคุยเรื่องงานค่ะ"

..........ในวันที่หัวใจว่าง ว่าง ว่าง.........

MOBILE PHONE : You have 1 new message in your mailbox

"Please call.. Goodbye from ความรัก"

ผู้จัดการ : "ช่วยต่อสายความรักให้ผมหน่อย"

เลขา : "ค่ะ"

.......... ตู้ดๆๆๆ ..........

"ความรักที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้

กรุณาฝากข้อความเเละหมายเลขโทรกลับค่ะ... "

เลขา : "ติดต่อไม่ได้ค่ะ จะให้ฝากข้อความไหมคะ"

ผู้จัดการ : "ไม่ต้องครับ" ความเหงาเข้ามาเยือน...

แล้วเวลาก็ผ่านไป ผ่านไป

............. ผ่านไป ...........

"ความรักที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาฝากข้อความเเละหมายเลขโทรกลับ ค่ะ"

ผู้จัดการ : "ความรักครับ คือ ผม...เห็นคุณเงียบหายไปไม่รู้ว่าสบายดีไหม ช่วงก่อนหน้านี้ผมงานยุ่งตลอดไม่มีเวลาว่าง ต้องขอโทษด้วย ไม่รู้ว่าจะสายไปไหมถ้าจะบอกว่า ผมพร้อมที่จะมีความรักเเล้ว ถ้าได้รับข้อความเเล้วช่วยติดต่อกลับด้วยนะครับ

............... ร อ ร อ ร อ รอคอยความรักจนถึงวันนึง ..............

เลขา : "ท่านค่ะ ความรักโทรมา ให้ปฏิเสธไปเลยไหมค่ะ?"

ผู้จัดการ : "ไม่ต้อง รีบโอนสายมาเลย"

ผู้จัดการ : "สวัสดีครับความรัก คุณหายไปไหนมา ขอโทษด้วยนะครับ ผมไม่มีเวลาใส่ใจ ไม่เคยสนใจตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมไม่คิดว่าคุณจะเป็นสิ่งสำคัญสำหรับชีวิตผม ผมขอโทษ..."

ความรัก : "ดิฉันไม่ได้โกรธอะไรหรอกค่ะ ไม่ว่าจะอย่างไร ความรักอย่างดิฉันก็มีหน้าที่ให้ความรักเสมอ เมื่อใดก็ตาม ที่คุณเปิดใจต้อนรับ เมื่อนั้น คุณก็จะได้เป็นเจ้าของความรัก เเต่ที่ผ่านมาไม่ได้ติดต่อก็เพียงเพราะว่า ฉันไม่ได้จ่ายค่าโทรศัพท์ค่ะ!

" เงิน มีค่าเสมอเเม้กับความรัก เเต่อย่าให้ถึงขนาดว่า ความรัก ซื้อได้ด้วยเงิน "

แมลงปอบนบ่า...

มีเมืองเล็ก ๆ ที่สวยและสงบสุขเมืองหนึ่ง...

มีคู่รักคู่หนึ่งที่รักกันมาก

ทุกวันพวกเขาจะพากันไปชมพระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาด

และไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าในตอนพลบค่ำ

ทุกคนที่พบเจอจะมองด้วยสายตาอิจฉาในความรักของคนคู่นี้เสมอ...

............................................................

แต่แล้ววันหนึ่ง เกิดอุบัติเหตุรถชน..!!!

หญิงสาวผู้โชคร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส

เธอนอนเงียบ ๆ อยู่บนเตียงของโรงพยาบาล

วันแล้ววันเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นคืนมา

ตอนกลางวันชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง

ร้องเรียกคนรักของเขาเสมอ

ทั้งๆที่เธอไม่ตอบสนองใด ๆ เลย

ตกกลางคืน

ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาออนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์นอกเมือง

เขาร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง ไม่มีจะไหลออกมาอีกแล้ว

ผ่านไป 1 เดือน หญิงสาวยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม

ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวลงทุกวัน

แต่ก็ยังคงสวดอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอไม่หยุด

.........................................................

วันนึง....พระผู้เจ้าก็เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่ม

และตกลงที่ให้พรแก่เขา

พระผู้เป็นเจ้าได้ถามชายหนุ่มว่า

“เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ด้วยชีวิตของเจ้าไหม”

ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเลว่า “ ผมยอมครับ”

พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า

“งั้นดีฉันจะให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา

แต่เจ้าต้องแลกกับการกลายเป็นแมลงปอ

เป็นเวลา 3 ปี เจ้าจะตกลงยอมไหม”

ชายหนุ่มได้ฟังดังนั้น แต่ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม

“ผมยอมครับ”

.............................................................

ฟ้าสางแล้ว ชายหนุ่มได้กลายเป็นแมลงปอสวยงามตัวหนึ่ง

เขาบอกลาพระผู้เป็นเจ้าแล้วรีบบินกลับไปที่โรงพยาบาล

หญิงสาวฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ มีนายแพทย์หนุ่มยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ

หลายวันผ่านไป

หญิงสาวแข็งแรงพอที่จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว

แต่เธอดูไม่มีความสุขเลย

เธอออกตามหาชายหนุ่ม

แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าชายหนุ่มหายไปอยู่ที่ไหน

หญิงสาวยังไม่ละความพยายามที่จะตามหาชายคนรักของเธอ

ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในร่างของเจ้าแมลงปอ

ได้แต่บินวนเวียนอยู่รอบตัวหญิงสาวไม่ห่าง

ทว่าเขาไม่สามารถที่ส่งเสียง

ไม่สามารถโอบกอดเธอ

เขาทำได้แค่เพียงเฝ้ามองดูหญิงสาวไม่ให้คาดสายตาเท่านั้น

ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว

ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดใบไม้ปลิวร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่

เจ้าแมลงปอจำต้องจากที่นี่ไปแล้ว

นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้บินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว

เขาอยากใช้ปีกของเขาลูบใบหน้าของหญิงสาว

อยากใช้ปากเล็กๆ จูบที่หน้าผาก

แต่อย่างไรก็ดีร่างเล็กบอบบางในคราบของแมลงปอ

ก็ไม่สามารถเรียกร้องความสนใจจากหญิงสาวได้

แค่พริบตา ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือน

เจ้าแมลงปอรีบบินกลับมาหาคนรักของเขา

.........................................................

แต่แล้วก็พบว่าร่างอันคุ้นตานั้น

บัดนี้ได้ยืนเคียงคู่อยู่กับชายรูปร่างสันทัดคนหนึ่ง......

ภาพๆ นั้นทำให้เจ้าแมลงปอเกือบจะบินตกลงมาจากอากาศ

ชาวบ้านต่างกล่าวขานถึงเรื่องอุบัติเหตุ

ที่ทำให้หญิงสาวได้รับบาดเจ็บสาหัส
ทำให้ได้พบกับแพทย์หนุ่มที่น่ารักและใจดีคนนั้น

และยังกล่าวถึงความรักของคนทั้งคู่

ที่เหมือนถูกกำหนดมาอย่างไรอย่างนั้น

แน่นอนพวกเขายังคงพูดถึงหญิงสาว

ที่สดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก

เจ้าแมลงปอรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก

......................................

หลังจากนั้นไม่กี่วัน

แมลงปอเห็นแพทย์หนุ่มผู้นั้นพาคนรักของตนไปชายทะเล

เพื่อดูพระอาทิยต์ขึ้นพลบค่ำ

แล้วก็อยู่ที่ชายหาดเพื่อดูพระอาทิตย์ตก

แต่สำหรับเขาแล้ว

นอกจากบินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาวแล้ว

เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย

หน้าร้อนของปีนี้ช่างยาวนานนัก

เจ้าแมลงปอบินต่ำลง ๆ ทุกวันด้วยความรู้สีกที่เจ็บปวด

เขาไม่มีเรี่ยวแรงเพียงพอที่จะบินเข้าใกล้

หญิงอันเป็นที่รัก

ท่าทางการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของคนทั้งคู่

เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่

ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนัก

ย่างเข้าฤดูร้อนของปีที่ 3

เจ้าแมลงปอไม่ค่อยไปเฝ้าดูคนรักของเขาแล้ว

บ่าของเธอบัดนี้ถูกโอบกอดด้วยมือของแพทย์หนุ่ม

ใบหน้าถูกประทับจูบอย่างเบา ๆ จากเขาผู้นั้น

ดูท่าทางแล้วไม่มีทางเลยที่หญิงสาวจะมีเวลาที่จะไปคิดถึง

แมลงปอที่เจ็บปวดตัวหนึ่ง

ยิ่งไม่มีทางที่จะไปคิดถึงอดีตสิ่งที่ผ่านไป

................................................

วันครบรอบปีที่ 3

ที่พระผู้เป็นกำหนดไว้ใกล้มาถึงแล้ว

คนรักของเจ้าแมลงปอกับนายแพทย์หนุ่ม

ได้จัดพิธีแต่งงานขึ้นในวันสุดท้ายนั้นเอง

เจ้าแมลงปอค่อย ๆ บินเข้าไปในโบสถ์

และไปเกาะที่บ่าของพระผู้เป็นเจ้า

เขาได้ยินเสียงของคนรักที่ดังมาจากข้างล่าง

ตอบรับคำสาบานของพระผู้เป็นเจ้าว่า

“ฉันยอมรับ”

เขาเห็นแพทย์หนุ่มคนนั้นสวมแหวนให้คนรักของเขา

ตามด้วยจุมพิตที่แสนหวานของคนทั้งคู่...

เจ้าแมลงปอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา

พระผู้เป็นเจ้าถามแมลงปอว่า

“เจ้ารู้สึกเสียใจไหม”

เจ้าแมลงปอเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า “เปล่า”

พระผู้เป็นเจ้าถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า

“งั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ได้กลับเป็นเจ้าคนเดิมแล้ว”

เจ้าแมลงปอส่ายหน้าอย่างช้า ๆ ก่อนตอบว่า

“ ขอผมเป็นแมลงปออย่างนี้ไปตลอดชีวิตเถอะครับ”

.............................................

บางบุพเพโชคชะตาถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไป

บางบุพเพตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด

รักคน ๆ หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ

แต่เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่ง เราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี

" บนบ่าของคุณมีแมลงปอหรือเปล่า "