กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....
มีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมด
อาศัยอยู่ด้วยกัน ทั้งความสุข ความเศร้า
และความรู้และอื่นๆ รวมทั้งความรัก
............................................
วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า
" เกาะกำลังจะจม "
ดังนั้นทั้งหมดจึงเตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ
ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ
ความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้าย
เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้ว
ความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ
ความรวยแล่นเรือผ่าน ความรวยตอบว่า...
“ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้เพราะเรือฉันน่ะ
เต็มไปด้วยทองและเงินแล้วมันไม่มีที่ให้คุณ”
ความรักจึงตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัว
ซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม
“ความเห็นแก่ตัวช่วยฉันด้วย”
“ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอกความรัก
คุณน่ะเปียกอาจจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย”
ความเศร้าได้พายเรือผ่านมา
ความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก
ความเศร้าตอบว่า “โอ้ความรักฉันกำลังเศร้ามากเลย
ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ”
ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน
แต่เขาไม่ได้ยินแม้เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือ
ของความรัก เพราะมัวแต่กำลังสุข
ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง”
ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมาก
จนลืมถามชื่อว่าใครเป็นผู้ใจดีคนนั้น
เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดิน คนแก่ก็จากไปตามทางของเขา
ความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อคนที่ช่วยเหลือเขา
ความรักจึงถามความรู้และคนอื่นๆ
“ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน”
ความรู้ตอบว่า “เวลา”
ความรัก “แต่ทำไมเวลาจึงช่วยฉันล่ะ ?”
ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง
แล้วตอบความรักว่า
“ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้น
ที่เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหนน่ะสิ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น