มีชายหนุ่มไฟแรงที่มุมานะทำงานอย่างมุ่งมั่น
เขามีความฝันจะสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์กับแฟนสาว
เธอจะมารอที่หน้าประตูบ้านของเขา
หลังจากที่เขาเลิกงาน
เขาพบเธอ...ก็ยิ้มแย้ม...ยินดีต้อนรับ...สนทนากัน...แล้วเธอก็กลับไป
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
วันนี้เขากลับถึงบ้าน ช้ากว่าปกติมาก
แต่แปลกที่ยังเห็นเธอยืนรอที่หน้าบ้านเขา....เช่นทุกวัน
“โทษทีนะที่รัก วันนี้มีงานด่วน เลยกลับมาช้าไปหน่อย”
เธอยังยิ้มให้เขา
“คุณทำงานจนมีรถ มีบ้านอย่างที่ตั้งใจ
แล้วทำไมยังทำงานหนักอีกล่ะ?”
“ผมอยากมีบ้านที่มีบริเวณมากกว่านี้
มีรถที่ดูโอ่อ่ามากกว่านี้เพื่อคุณนะจ๊ะ"
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
........ เวลาผ่านไป 1 ปี ..........
หญิงสาวมาหาเขาบ้าง ไม่มาบ้าง
แต่เขาไม่มีเวลามาใส่ใจกับเรื่องอย่างนี้
วันหนึ่งเธอเอ่ยถามเขา
“คุณมีเงินมากพอจะซื้อบ้านหลังใหญ่รึยัง?”
ขอเวลาอีกสักหน่อย
"ผมอยากซื้อแหวนวงใหม่ มาเปลี่ยนให้คุณด้วย”
เขาจุมพิตมือที่สวมแหวนทองวงเล็กเบาๆ
“ฉันบอกหรือว่า ฉันอยากได้แหวนวงใหม่?”
“ผมอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดเสมอ..ที่รัก”
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
.............. 3 เดือนผ่านไป ............
ที่เขาไม่เห็นเธอที่หน้าประตูบ้าน
เขาลางาน 1 วันเพื่อไปตามหาเธอ
เขาขับรถคันหรู ผ่านเส้นทางที่ขรุขระ อย่างยากลำบาก
"เธอต้องใช้ทางเส้นนี้มาหาเราทุกวันเหรอเนี่ย?" เขารำพึง
เมื่อมาถึง แม่ของเธอออกมาต้อนรับและมอบกล่องไม้ใบหนึ่งให้เขา
และบอกเส้นทางที่เป็นสถานที่
ที่เธออยู่ ที่ซึ่งเขาจะพบเธอได้
เนินเขาเล็ก ๆ รายล้อมไปด้วยดอกไม้
มีแท่นหินสลักชื่อหญิงสาว ตั้งอยู่กลางเนิน
น้ำตาของลูกผู้ชายไหลรินออกมา
มือสั่นเทาของเขา เปิดกล่องไม้อย่างช้า ๆ
ข้างในกล่องอัดแน่นไปด้วยกระดาษแผ่นเล็ก ๆ
เขาเริ่มอ่านข้อความ..ทีละใบ...ทีละใบ....
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
“วันนี้คุณกลับมาช้า ฉันรอ 2 ชั่วโมง ไม่เป็นไร.....ฉันรักคุณ”
“วันนี้ฝนตก ฉันยังรอ แต่ไม่เจอคุณ ไม่เป็นไร....แต่ฉันยังรักคุณ”
“ฉันเริ่มป่วย จนไปหาคุณไม่ได้ คุณคงไม่ทันได้สังเกต
ไม่เป็นไร..แต่ฉันยังรักคุณ"
“วันนี้ คุณบอกจะเปลี่ยนแหวนวงใหม่
คุณคงลืมว่า....ฉันตอบตกลงจะแต่งงานกับคุณ
เพราะแหวนวงนี้แต่ไม่เป็นไร.....ฉันยังรักคุณ”
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
ชายหนุ่มได้เรียนรู้แล้วว่า.......
บางทีสิ่งที่เขาไขว่คว้ามาตลอดชีวิต
อาจเทียบไม่ได้กับสิ่งเล็กน้อยที่เขาเคยได้รับ
จนเป็นเรื่องปกติของทุกวัน
รถคันหรูแล่นไกลออกไป
เหลือไว้เพียงกล่องแหวนเพชร ราคาแพง
หน้าหลุมศพที่ดูไม่เหลือค่าอะไรสำหรับเขา..อีกต่อไป
............................................................................
"ผมมีบ้านหลังใหญ่..แต่คงกว้างไปสำหรับการที่จะต้องอยู่คนเดียว"
"ผมมีรถราคาแพงแต่ไม่รู้จะขับไปรับใครให้มานั่งเคียงคู่....
เพื่อไปที่ไหนๆ ด้วยกัน"
"ผมมีเวลาอยู่กับงานครึ่งชีวิต แต่ไม่เคยมีเวลาที่จะได้อยู่กับคนที่..ผมรัก"
"ตอนนี้ผมมีเงินมากมายแต่ไม่อาจซื้อเวลาเพียง 1 นาที "
ที่จะบอกว่า " รักเธอ"
"ผมมีทุกอย่างเพียบพร้อมตามที่ผมฝัน
แต่ขาดส่วนที่สำคัญที่สุด ที่อยากให้ย้อนกลับมา"
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
ลองก้าวออกจากโต๊ะทำงานก่อนตะวันจะตกดิน
สักวันสองวันต่อสัปดาห์
หันกลับไปเอาใจใส่คนที่รักเราบ้าง
อาจจะไม่ใช่แค่แฟนหรือคนรัก
บางที พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ก็เฝ้ารอ
1 นาที..จากเราเหมือนกัน
อย่างน้อยเราก็ยังมีเวลาเหลือมากกว่า 1 นาที
ที่บางคนโหยหา...
อย่าปล่อยให้อะไรๆ มันสายเกินไป
ชีวิตคน...ถึงมันจะไม่สั้นนัก...
แต่มันก็ใช่ว่าจะยาวนานตลอดไป
เงินทองที่มากมายจากการทำงานหักโหม
บางทีอาจได้คืนกลับมาเพียงแค่โลงราคาแพง
จากน้ำพักน้ำแรงในครึ่งชีวืตที่ผ่านมา
........................................
อ่านจบแล้วถ้าคิดได้เย็นนี้ก็
Shut Down แล้วกลับบ้านนะคะ
อ่านแล้วซึ่งจังเลยครับ
ตอบลบ